املاح کليسيم و منيزيم مخصوصاً بصورت کربنات مهم ترين عوامل ايجاد رسوب آب در جدار تأسيسات حرارتي هستند، بدين معني که وقتي آبي را گرم نماييم تبلور ميکروسکوپي املاح کم محلولي که به حال اشباع رسيده اند باعث پيدا شدن رسوب خواهد شد. هر رسوب از تجمع تعداد زيادي بلور و هر بلور از تعداد زيادي يون هاي مختلف بوجود آمده و بر اساس اندازه گيري هاي انجام شده بوسيله اشعه ايکس فاصله بين يون هاي هر بلور 002/0 ميکرون است. براي چسبيدن يون هاي متبلور به يکديگر به مقداري نيروي الکترومغناطيسي احتياج داريم. تبلور خاص املاح کلسيم و منيزيم باعث خواهد شد اين رسوبات به صورت سختي و اگر توام با سيليس باشد به صورت شيشه اي به جدار تأسيسات حرارتي بچسبد و ايجاد هر ميليمتر رسوب سخت مصرف سوخت ديگ بخار را 8 تا 11 درصد بالا خواهد برد.

به جز املاح کربناتي، کلرور و سولفات و ساير املاح کلسيم و منيزيم اثر زيادي مثل کربنات در پيدايش رسوب ندارند و املاح سديم و پتاسيم اصولاً در تشکيل رسوب دخالتي نمي نمايند. مهم ترين روش هاي مبارزه با ايجاد رسوب به اختصار به قرار زير هستند:

سبک کردن آب يعني جانشين کردن کلسيم و منيزيم با سديم
سبک کردن آب از طريق کاهش کربنات کلسيم با استفاده از آهک و کربنات سديم
درگير نمودن املاح کلسيم و منيزيم به صورت املاحي که ترکيب آنها خاصيت چسبندگي به جدار تأسيسات حرارتي را ندارد مثل ترکيبات فسفاتي ( اين روش را واکسيناسيون مي گويند)
استفاده از اسيد کلريدريک براي متلاشي کردن کربنات هاي کلسيم و منيزيم
بدون ملح کردن آب ها با استفاده از رزين هاي آنيوني و کاتيوني