بشر از قرنها پيش به قدرت بخار پي برده بود ولي استفاده صنعتي از ديگهاي بخار از سال 1712 ميلادي توسط (ساوري و نيوکامن) با ساخت اولين ديگ بخار با پوشش سربي يا چوبي و با فشار کمي بالاتر از فشار اتمسفر آغاز گرديد. در سال 1725 ميلادي ( هيستک بويلر) با صفحات فولاد پرچ شده و با فشار نسبي (( مورد استفاده قرار گرفت. ديگ بخار

1- شماي برش خورده از بويلر

با گذشت زمان مشخص گرديد که تنها شکل عملي استفاده از ديگ بخاري مدور ساختن آنهاست که در سال 1795 با بوجود آمدن صفحات نوردي ديگ بخار بصورت مدور ساخته شد. از سال 1873 ديگهاي بخار بصورت لوله آبي (Water Tube) طراحي گرديد(شکل-1). در لوله هاي مايل اين نوع ديگ آب جريان پيدا کرده و توسط جداره لوله ها حرارت جذب مي شود. با توجه به افزايش سطحي انتقال حرارت به بهترين وجه صورتمي گيرد.
با افزودن اجزايي چون سوپر هيتر، دي هيتر، اکونومايزر و گرمکنهاي هوا و ... ، صورت اوليه ديگهاي بخار به تدريج بصورت بويلرهاي با ظرفيت بيشتر امروزي تبديل شد.سير پيشرفت و تکامل بويلر به صورت زير بوده است:
1- افزايش درجه حرارت
2- افزايش فشار
3- افزايش تناژ بخار خروجي از بويلر
4- افزايش راندمان
5- سهولت کنترل
6-کاهش هزينه هاي ساخت، بهره برداري و تعميرات
7-افزايش طول عمر بويلر