ژنراتور الکتریکی دستگاهی است که از طریق انرژی مکانیکی تولید برق می نماید، معمولا از طریق القای الکترومغناطیسی است. القای الکترومغناطیسی با حرکت یک سیم پیچ (روتور) در اطراف نوار ساکن (استاتور) فراهم می شود که میدان الکتریکی، از طریق یک آهنربای دائم و یا آهنربای مغناطیسی می باشد.
طبق قانون فارادی، این القا جریان در روتور، می تواند در ماشین آلات برقی و یا شارژ باتری استفاده شود. منابع احتمالی انرژی مکانیکی عبارتند از: موتور بخار، آب در حال سقوط را از طریق یک توربین یا چرخ چاه، یک موتور احتراق داخلی، موتور دیزل، یک هندل گردانده دست، یک توربین بادی، هوای فشرده، انرژی خورشیدی، و بسیاری دیگر. ژنراتور الکتریکی پایه و اساس جامعه مدرن الکتریکی است.
ژنراتور الکتریکی برای اولین بار توسط مخترع مجارستان مهندس Anyos Jedlik بین سالهای 1827 و 1830 اختراع شد. ژنراتور Jedlik، دینامو ساده بود که حداقل شش سال قبل از وارنر فون زیمنس در آلمان و چارلز ویت ستون در انگلستان، می باشد. اگر چه ژنراتور الکتریکی در سال 1830 اختراع شد، اما نیکولا تسلا با چرخش میدان مغناطیسی در سال 1882 ژنراتور را تبدیل به دستگاه صنعتی جهت تولید برق نمود.
تولید صنعتی برق در ایالات متحده از سال 1890 آغاز گشت که منجر انقلاب صنعتی دوم گشته و پیشرفت فوق العاده در تکنولوژی های روز گشته است.
امروز، ژنراتور الکتریکی تمام اندازه ها قابل تصور است، برای مثال می توان به ژنراتور 3-6 وات چراغ دوچرخه یا ژنراتور برق آبی در سه سد آب بند عظیم در چین، که 22.5 گیگاوات قدرت که در سال 2012 راه اندازی می شود، اشاره نمود.
تولید برق در سراسر جهان در حال حاضر، حدود 20000 ترا وات ساعت است، با حدود 66٪ از طریق تولید حرارتی، احتراق سوختهای فسیلی در نیروگاه دیزلی یا ژنراتور دیزلی)، 16 درصد از طریق سد های آبی، 15٪ از طریق انرژی هسته ای، و 2 درصد از طریق منابع تجدید پذیر مانند باد و یا انرژی خورشیدی است. بنا به دلایل زیست محیطی و بهداشتی، تلاش گسترده ای برای تولید برق از آب، انرژی هسته ای، و منابع تجدید پذیر صورت پذیرفته است و به تدریج تولید برق از منابع سوخت فسیلی کاهش می یابد.