اتصالات و لوله هاي پلي اتيلن براي اولين بار در دهه 50 ميلادي در پروژه هاي گازرساني آمريکا استفاده شد و اين موضوع در اروپا از دهه 70 ميلادي، در کشورهاي انگليس و فرانسه آغاز گرديد. ميزان مصرف 151 کيلومتر در سال 1955 به 160000 کيلومتر در سال 1970 رسيد و امروزه 90 درصد از شبکه توزيع گاز در آمريکا با استفاده از لوله پلي اتيلن است. تجارب ، مشخصات ، استانداردها و دانش فني توليد لوله هاي پلي اتيلن در اروپا از طريق ارتباط و همکاري فني با معتبرترين توليد کننده لوله پلي اتيلن گاز رساني اروپا به ايران منتقل شد. توليد لوله پلي اتيلن گاز رساني در يکي از شرکت هاي داخلي از سال 1378 با متراژ 5 کيلو متر به 1800 کيلومتر در سال 1382 رشد يافت .
در اين مقاله پس از مرور تاريخچه صنعت لوله پلي اتيلن گازرساني ، نکات فني و موثر بر کارايي محصول از جمله ويژگي هاي فيزيکي ، مکانيکي و ساختاري مواد پلي اتيلن مناسب در توليد لوله هاي گاز رساني ، تفاوت اين گونه مواد با مواد مناسب در کاربردهاي ديگر مانند آبرساني و انتقال فاضلاب ، معيارهاي انتخاب مواد اوليه مناسب ، تکنولوژي و شرايط بهينه توليد ، استاندارد ها و دستولرالعمل هاي کنترل کيفيت ، مرور ، بررسي و جمع بندي مي گردد.

لوله پلي اتيلن
مزيت لوله پلي اتيلن از جنبه هاي مختلف مانند قيمت ، سادگي نصب ، مقاومت در مقابل خوردگي ، عدم تاثير بر کيفيت سيال ، انعطاف و مقاومت در برابر حرکت خاک و زمين ، سبک بودن وزن تا حدود 15% فولاد ، روش اتصال ساده و سريع ، قابليت حلقه شدن و توليد با متراژ زياد و نياز به اتصالات کمر موجب گسترش روز افزون اين صنعت گرديده است.
حساسيت کاربردي موجب گرديده که توليد و عرضه لوله پلي اتيلن گازرساني در مراحل مختلف از جمله انتخاب مواد، انتخاب تکنولوژي ، شرايط توليد و کنترل کيفيت تحت شرايط و استانداد هاي خاص و معتبر انجام شود.