برخی پیش بینی ها حکایت از آن دارد که در 20 سال آینده حجم آب در دسترس به یک چهارم کاهش پیدا کند.بار دیگر باید براین موضوع تاکید کنیم که متوسط بارندگی سالانه در دنیا حدود 800 میلی متر است،در صورتی که متوسط بارندگی در کشور ما 250 میلی متر می باشد.
از سویی دیگر، بارندگی در اروپا بالای 1500 میلی متر است و حتی در برخی از کشورهای اروپایی این میزان به بالای 2 هزار میلی متر نیز رسیده است.
با این وضعیت بارندگی، مصرف هر فرد اروپایی به طور روزانه 70 الی 90 لیتر است در صورتی که در کشور ما علیرغم اینکه هم آب موجود کم است و هم بارندگی به نسبت زیاد پایین است، مصرف هر فرد به طور روزانه 170 لیتر می باشد که نسبت به اروپا این مصرف دو برابر است در صورتی که منابع به مراتب کمتر می باشد.
بخشی از این میزان بالای مصرف و هدر رفت آب شرب دربخش خانگی، ناشی از فرهنگ غلط مصرف در بین مردم می باشد. متاسفانه در رفتار عامیانه ما تمیز بودن در قالب استفاده بیش از حد از آب شناخته شده و افراد برای بروز نماد پاکی محیط زندگیشان، استفاده از آب را ملاک این امر قرار می دهند.
در استان تهران سالانه یک میلیارد متر مکعب آب شرب به واحدهای خدماتی مثل کارواش ها و هتل ها و استخرها فروخته می شود که رقمی سرگیجه آور است
هزینه ای که بابت عرضه آب از مصرف کننده گرفته می شود نه تنها از هزینه تمام شده استحصال، تصفیه، انتقال و توزیع آب کمتر است بلکه نسبت به نرخ مصرفی آب در کشورهای مختلف نیز تفاوت بسیار زیادی دارد. قیمت هر مترمکعب آب در بخش عمده ای از اروپا و استرالیا 3.14 دلار است، این قیمت در کشورهمسایه ما ترکیه 1.36 دلار است. این درحالی است که هزینه تمام شده استحصال، تصفیه، انتقال و توزیع آب در ایران حدود 40 سنت(1500 تومان) عنوان شده و میزان دریافتی برای هرمترمکعب آب در قبوض ماهانه 300 تا 400 تومان می باشد.
بحران آب در حالی به یک معضل جدی در اقتصاد ایران تبدیل شده است که به زعم بسیاری از کارشناسان در این رابطه شهروندان نقش بسزایی دارند. فرهنگ درست مصرف می تواند تا حد زیادی بحران آب را مدیریت کند و با به کار گیری روش های بهینه مصرف تبعات این معضل را کاهش داد اما متاسفانه مصرف بی رویه مردم در مصرف آب و علی خصوص استفاده ی نا درست کارواش ها از آب شرب برای شست و شوی ماشین ها معضلی است که بحران کم آبی را چندین برابر میکند.
این کارواش‌ها که هر روز شعبه‌ای جدید از آنها در محله‌ای افتتاح می‌شود و مثل قارچ در کوچه‌ها و خیابان‌های اصلی و فرعی و برِ جاده‌ها می‌روید، هرکدامشان داستانی پرآب چشم دارد، اگر با عینک یک دوستدار یا دلواپس محیط زیست نگاهشان کنیم.

خودروهای کثیف و گلی روی چاله کارواش ها می ایستند و زیر نوازش کف های سفید شامپو تن و بدنی صفا می دهند و بعد زیر فشار آب گرم از گل و لای و خاک پاک می شوند؛ اما آبی که برای این تمیزی و برق افتادگی صرف می شود همانی است که ما رویش زوم کرده ایم.
برق افتادن خودروها در کارواش برای ما یک نشانه است از این که آبی که به سر و رویشان ریخته می شود، خالی از املاحی است که موجب شوره زدن می شود.
منبع: تبیان