اصول فن‌آوری‌های رایج در فیلترهای آب

کربن / کربن فعال
کربن فعال با برخی از آلاینده‌های موجود در آب، که در حال فیلترشدن است، پیوند شیمیایی برقرار می‌کند و موجب حذف آنها می‌گردد. کارایی فیلترهای کربنی بسیار متفاوت است: برخی از آنها فقط کلر را حذف می‌کنند و طعم و بو را بهبود می‌بخشند، در حالیکه بقیه طیف وسیعی از آلاینده‌ها از جمله آزبست، سرب، جیوه و ترکیبات آلی فرار (VOCs) را نیز حذف می‌کنند. با این حال، کربن فعال نمی‌تواند به‌طور مؤثری آلاینده‌های "غیر آلی" متداول را مانند آرسنیک، فلوراید، کروم شش، نیترات و پرکلرات حذف کند. به‌طور کلی، فیلترهای کربنی به دو صورت، کربن بلاک و کربن فعال گرانولی وجود دارند.

کربن بلاک
فیلترهای کربن بلاک حاوی پودر کربن فعال هستند که تحت فشار به‌ یک توده‌ (بلاک) تبدیل شده‌اند. آنها معمولاً نسبت به فیلترهای کربن فعال گرانولی مؤثرتر هستند زیرا سطح بیشتری دارند. مقدار تأثیر آنها به چگونگی شدت جریان آب عبوری بستگی دارد.

کربن فعال گرانولی
این فیلترها حاوی دانه‌های ریز کربن فعال هستند. آنها معمولاً نسبت به فیلترهای کربن بلاک تأثیر کمتری دارند زیرا سطح کربن فعال در آنها کمتر است. مقدار تأثیر آنها نیز به چگونگی شدت جریان آب عبوری بستگی دارد.

سرامیکی
فیلترهای سرامیکی از موادی با منافذ ریز ساخته شده‌اند که آلاینده‌های جامد همچون کیست‌ها و رسوبات را نگه‌ می‌دارند. آنها آلاینده‌های شیمیایی را حذف نمی‌کنند.

بدون یون کننده‌ها
در این فیلترها از یک فرآیند تبادل یونی استفاده می‌شود که منجر به حذف نمک‌های معدنی و دیگر مولکول‌های باردار (یون‌ها)‌ از آب می‌گردد. این فرآیند نمی‌تواند باعث حذف آلاینده‌های غیر یونی (از جمله تری هالومتانها و دیگر ترکیبات آلی فرار متداول) و یا میکروارگانیسم‌ها شود. راهنمای فیلتر آب EWG مربوط به فیلترهایی که بر اساس این تکنولوژی عمل می‌کنند، نمی‌شود.

تقطیر
در این فن‌آوری آب به‌اندازه‌ای گرم می‌شود که به بخار تبدیل گردیده و سپس متراکم شده و دوباره به آب تبدیل ‌شود. در این فرآیند مواد معدنی، بسیاری از باکتری‌ها و ویروس‌ها و مواد شیمیایی که نقطه جوش بالاتری از آب دارند، حذف می‌شوند. این فرآیند نمی‌تواند باعث حذف کلر، تری هالومتان و مواد شیمیایی آلی فرار (VOCs) گردد. راهنمای فیلتر آب EWG مربوط به فیلترهایی که بر اساس این تکنولوژی عمل می‌کنند، نمی‌شود.

فایبر بلاک (Fibredyne block)
این یک نوع مخصوص از فیلتر کربن بلاک است که نسبت به دیگر فیلترهای کربن بلاک دارای ظرفیت بالاتری در امر نگهداری رسوبات می‌باشد.

تبادل یونی
در این فن‌آوری، آب از روی رزینی که یون‌های نامطلوب را با یون‌های مطلوب‌تر عوض می‌کند، عبور داده می‌شود. یکی از رایج‌ترین کاربردهای آن، سختی‌گیری از آب می‌باشد، که در این فرآیند کلسیم و منیزیم با سدیم عوض می‌شوند. رزین باید به‌صورت دوره‌ای توسط یون‌های جایگزین "شارژ" گردد.

فیلترهای مکانیکی
مانند فیلترهای سرامیکی، این فیلترها نیز منافذ ریزی دارند که آلاینده‌هایی همچون کیست‌ها و رسوبات را حذف می‌کنند. اغلب از آنها به‌همراه انواع دیگری از فن‌آوری‌ها استفاده می‌شود، اما گاهی نیز به‌تنهایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. آنها نمی‌توانند آلاینده‌های شیمیایی را حذف کنند.

ازن
ازن، باکتری‌ها و دیگر میکروارگانیسم‌ها را می‌کشد و همراه با دیگر فن‌آوری‌های فیلتراسیون مورد استفاده قرار می‌گیرد. در از بین بردن آلاینده‌های شیمیایی مؤثر نمی‌باشد. راهنمای فیلتر آب EWG مربوط به فیلترهایی که بر اساس این تکنولوژی عمل می‌کنند، نمی‌شود.

اسمز معکوس
در این فرآیند، آب با فشار از میان یک غشای نیمه‌تراوا عبور می‌کند و ذراتی که از مولکول‌های آب بزرگ‌تر هستند، باقی می‌مانند. اسمز معکوس می‌تواند بسیاری از آلاینده‌هایی که توسط کربن فعال حذف نمی‌شوند را حذف نماید، از جمله آرسنیک، فلوراید، کروم شش، نیترات‌ها و پرکلرات. با این حال، اسمز معکوس نمی‌تواند کلر، تری هالومتآنها و مواد شیمیایی آلی فرار (VOCs) را حذف کند. بسیاری از سیستم‌های اسمز معکوس دارای یک فیلتر کربن فعال نیز می‌باشند تا بتواند آلاینده‌هایی از این قبیل را حذف نمایند. میزان کیفیت در هر دو سیستم غشائی و فیلتر کربن معمولی استفاده شده با آن، می‌تواند بسیار متفاوت باشد. مصرف‌کنندگان نیز باید آگاه باشند که فیلترهای اسمز معکوس، 3 تا 20 برابر بیشتر از آبی که تولید می‌کنند، مصرف می‌کنند. از آنجا که آنها مقدار قابل توجهی از آب را دور می‌ریزند، بهتر است که فقط برای مصارف آشامیدن و پخت و پز مورد استفاده قرار گیرند.

UV (اشعه ماوراء بنفش)
در این سیستم‌ها از نور ماوراء بنفش برای کشتن باکتری‌ها و دیگر میکروارگانیسم‌ها استفاده می‌شود. آنها نمی‌توانند آلاینده‌های شیمیایی را حذف کنند. راهنمای فیلتر آب EWG مربوط به فیلترهایی که بر اساس این تکنولوژی عمل می‌کنند، نمی‌شود..

سختی‌گیر‌های آب
معمولاً در این دستگاه‌ها از فرآیند تبادل یونی برای مقادیر کمی از کلسیم و منیزیم (که می‌توانند در لوله‌کشی‌ها و لوازم جانبی جمع شوند) به‌علاوه‌ی باریم و اشکال خاصی از رادیوم استفاده می‌شود. آنها بیشتر آلاینده‌های دیگر را حذف نمی‌کنند. از آنجا که در سختی‌گیرهای آب معمولاً کلسیم و منیزیم با سدیم عوض می‌شوند، آب تصفیه شده نوعاً دارای سدیم بالایی است. ممکن است که برخی از افراد توسط پزشک از خوردن آب سختی‌گیری‌شده منع شده باشند. به دلیلی مشابه، استفاده از آن جهت آبیاری گیاهان و باغچه‌ها نیز توصیه نمی‌شود.